کد مطلب:38214 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:37

گنجینه پرسمان » اهل بيت

اگر سفارش پيغمبر(ص) مبني بر صبر نبود علي(ع) در برابر كتك خوردن حضرت زهرا(س) سكوت مي نمود؟

صبر و بردباري بسيار تلخ و دردناك اميرمؤمنان (ع) در مقابل غصب خلافت و مصيبت هاي وارده بر خاندان بزرگوارش تحمل كرد و اين جام تلخ تر از زهر را بر سر كشيد. سال ها بعد اين صبر را بدين گونه توصيف فرمود: صبر كردم، ولي به كس مي ماندم كه خاشاك چشمش را پركرده، و استخوان راه گلويش را گرفته باشد.[15]

اين استقامت به خاطر حفظ اسلام و آيين حضرت محمد(ص) بود. حضرت در اين زمينه مي فرمايد: وقتي حقم غصب گرديد فكر كردم كه با دست تنها و نداشتن نيرو حمله كنم يا صبر نمايم؟ صبري كه بچه را پير مي كند! پس ديدم شكيبايي بر اين محيط ظلماني به عقل نزديك تر است.[16]

ابن ابي الحديد مي نويسد: در يكي از روزهايي كه علي(ع) عزلت گزيده دست روي دست گذاشته بود، بانوي گرامي فاطمه زهرا(س) او را به قيام و نهضت و بازستاني حق خويش تحريك كرد. در همان هنگام صداي مؤذن به نداي أشهد أنّ محمد محمداً رسول الله بلند شد. امام رو به همسر گرامي خويش كرد و گفت: آيا دوست داري كه اين صدا روي زمين خاموش شود؟ فاطمه گفت: هرگز. امام فرمود: پس راه همين است كه پيش گرفته ام.[17]

مظلوميت علي(ع) به حدي است كه زهراي مرضيه(س) صدمات و لطمات را به خاطر دفاع از حق مسلّم امام (ع) به جان خريد. امام علي(ع) مي داند قدرت ندارد تا پيروز شود، و اگر حمله كند جنگ داخلي شروع مي شود. آن زمان آغاز اسلام بود و چه بسا بر اثر جنگ داخلي اساس اسلام از بين مي رفت. براي اين كه اسلام محفوظ بماند حضرت در مقابل غصب خلافت و اهانت به همسر گراميش صبر جان فرسا را متحمل گرديد.

[15] نهج البلاغه، خطبة 3 شقشقيه.

[16] همان.

[17] ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، ج 11، ص 113.